ภาวะการนอนกรน (Sleep Apnea) เป็นภาวะที่ผู้ป่วยมีการหยุดหายใจชั่วขณะที่นอนหลับ. นอนกรนแบ่งออกเป็นสองประเภทหลักคือ Sleep Apnea Obstructive (SAO) และ Sleep Apnea Central (SAC).
- Sleep Apnea Obstructive (SAO):
- ประกอบด้วยการปิดกั้นหรือการลดขนาดของท่อลมปากหลอดทางเดินหายใจขณะนอนหลับ.
- การปิดกั้นนี้ส่วนใหญ่เกิดจากการตีบท่อลมปากหลอดทางเดินหายใจ, ที่ทำให้นิ่งเฉียบพลัน (flaccid), และทำให้เกิดการของกันของเนื้อเยื่อทราบร้อย (tongue) หรือเนื้อเยื่ออื่น ๆ ที่ใกล้เคียง.
- Sleep Apnea Central (SAC):
- เกิดจากการสูญเสียการควบคุมในการหายใจจากระบบประสาทกลาง.
- การหยุดหายใจในกรณีนี้เกิดจากขาดสัญญาณจากรสสานที่ควบคุมการหายใจ.
ผู้ที่มี Sleep Apnea จะมีการหยุดหายใจชั่วโมงละหลายครั้งตลอดการนอนหลับ, ซึ่งอาจทำให้การหายใจหยุดไปนานถึง 10 วินาทีหรือมากกว่า. การหยุดหายใจนี้ทำให้ระดับออกซิเจนในเลือดลดลง, ทำให้ร่างกายตื่นขึ้นเพื่อที่จะเริ่มการหายใจใหม่.
สาเหตุหลักของ Sleep Apnea ได้แก่ ความอ้วน, การตีบท่อลมปากหลอดทางเดินหายใจ, โรคทางเดินหายใจ เช่น โรคเยื่อหุ้มสมองเส้นใยเดี่ยว (multiple sclerosis), และปัญหาที่เกี่ยวกับการควบคุมการหายใจโดยระบบประสาทกลาง.
การรักษา Sleep Apnea มักจะเน้นที่การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่เกี่ยวข้อง, เช่น การลดน้ำหนัก, การปรับเปลี่ยนท่านอน, การเลิกสูบบุหรี่, และการลดการบริโภคแอลกอฮอล์. อุปกรณ์ช่วยการหายใจเช่น CPAP (Continuous Positive Airway Pressure) หรือ BiPAP (Bilevel Positive Airway Pressure) ก็อาจถูกนำมาใช้ในบางกรณี. ในกรณีที่มีปัญหาร้ายแรง, แพทย์อาจพิจารณาการรักษาเฉพาะทางเช่นการผ่าตัด. การรักษา Sleep Apnea จะช่วยลดความเสี่ยงต่อภาวะสุขภาพที่มีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น.